امروز:یکشنبه, ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۳
زمان انتشار : جمعه, شهریور 14ام, 1393 | پرینت مطلب |مهران فاطمی| بازديد: 416 بار

پرسش و پاسخی در خصوص مطلب”انرژی ، تغییر و تنوع اقلیم …

 پرسش و پاسخی در خصوص مطلب”انرژی ، تغییر و تنوع اقلیم به قلم استاد عساکره”
با درود به همگی دوستان و استادان بزرگوار به ویژه آقای دکتر عساکره
در ابتدا برای نوشتار زیبایی که در اینجا ارائه نمودید سپاسگزارم. با توجه به جمله ای که شما فرمودید ((تنوع و دگرگونی جهت دستیابی به سطح تعادل اقلیمی رخ می دهد)) شاید بتوان دستگاه اقلیم را به موجودی هوشمند مانند کرد که در جهت حفظ تعادل تلاش می کند و تمامی کنش ها و واکنش های موجود در آن را نیز نمودی از این تلاش دانست. بر این اساس آیا می توان نتیجه گرفت که ارزش های اطلاعاتی هواسپهر و تغییر در آنها مهمترین عامل در تغییرات اقلیمی هستند؟ پرسش دوم اینکه، آیا می توان روند موجود در برخی پدیده ها و عناصر اقلیمی مانند دما را واکنشی از سوی سامانه اقلیم جهت بازگشت به شرایط اولیه سامانه در نظر گرفت؟ اگر چنین باشد آنگاه زمان اولیه را چه زمانی از گذشته در نظر می گیریم؟ مثلا آیا می توان فازهای خاصی را در دما شناسایی کرد و زمان آغاز هرکدام را زمان اولیه یک دوره در نظر گرفت؟ یا باید به دنبال راه دیگری بود؟ و یا اینکه باید سیستم را هر لحظه در تعادل فرض کرد و پرسش دوم را رد کرد؟
باسپاس فراوان
شادمان از دانشگاه زنجان

پاسخ استاد عساکره:

باسلام و سپاس از مشارکت و نیز تشکر مضاعف از سوال هوشمندانه شما

در خصوص این مطلب که آیا اطلاعات هواسپهر و تغییرات ثبت شده در آن ها مهمترین نشانۀ تغییرات اقلیمی ‏است، باید اذعان داشت که تغییر اقلیم متناسب با نوع، شدت، تداوم و نیز عامل مؤثر بر تغییر در اجزای مختلف ‏اقلیم (سنگ سپهر، آب سپهر، زیست سپهر و بالاخره هواسپهر) ثبت می شود. طبیعت هواسپهر به لحاظ زمان ‏واکنش و زمان پاسخ کوتاه، تنها بخشی از انواع تغییر را در خود ثبت می کند و برخی انواع دیگر تغییر، متناسب ‏با طبیعت آن در اجزای دیگر اقلیم ثبت می شوند. ‏

برای دستیابی به پاسخ سوال دوم به مطالب زیر توجه کنید:‏

‏ میزان ورود و خروج ماده ‏‎–‎‏ انرژی به دستگاه اقلیم تابع الگوی زمانی ‏‎–‎‏ مکانی خاصی است که منجر به پویایی ‏‏(تنوع و تغییر) اقلیم می شود. اگرچه اقلیم هر محل دائم درحال تغییر(پذیری) است، ولی مقداری ثبات نیز ‏درخود نشان می دهند. این ثبات ظاهری حاصل ساز وکارهایی است که در برابر عوامل تغییر زا ظهور می یابد. ‏ساز وکارهای مزبور به شکل مقاومت به تغییرات یا ترمیم خود بعد از بروز عوامل تغییر، جلوه می کند و بعضاً ‏موجب بازسازی در برابر تغییرات خواهد شد. این پایداری نشان دهنده‌ تداوم بنیادهای ثابت اقلیم در امتداد ‏زمان است. هر چه توانایی دفع اختلالات وارده بیش تر باشد، به همان نسبت دستگاه اقلیم پایدارتر خواهد بود. ‏در حالی که در اقلیم بدون تعادل و در نتیجه فاقد پایداری، کوچک ترین اختلال می تواند به بروز فاجعه های ‏اقلیمی بزرگ بیانجامد. بنابراین لازم است قبل از مطالعه هرگونه تغییر، سازوکارهای حاکم بر این تغییرات مورد ‏توجه قرار گیرد. دو سازوکار مذکور شامل توان خودتنظیمی و زمان تاخیر است. ‏
طی توان خود تنظیمی اقلیم تعادلی نسبتاً پایا بروز می یابد. بنابراین، هر گاه دامنه تغییرات، از قدرت خود ‏تنظیمی اقلیم فراتر نرود، اقلیم قادر خواهد بود بعد از مدتی مجددا” تعادل خود را برقرار کند. دومین سازوکار ‏‏(زمان تاخیر) گویای میل اقلیم به حفظ تعادل و نوعی ثبات است. این وضعیت انعطاف پذیری سیستم را در ‏مقابل تغییرات فزونی می بخشد. بر این اساس اجزای اقلیم از عوامل تغییر زا به طور یکسان و همزمان متاثر ‏نمی شوند. زیرا اغلب، اهمیت اثرات بازخورد به مقیاس زمانی واکنش خرده سیستم هایی که از آن متاثر می ‏شوند، وابسته است. توضیح اینکه هرگاه در میزان ورودی اقلیم تغییر جدی حاصل شود، بدون تردید هریک از ‏اجزای اقلیم بلادرنگ به تغییر حادث شده واکنش نشان نمی دهد و برای نشان دادن واکنش، برای هریک از ‏اجزاء ، مدت زمان خاصی طول می کشد. در صورتی که این دو سازوکار در نظر گرفته شود (که البته امری ‏بسیار مشکل و بغرنج است)، با مقادیری خطا پاسخ سوال دوم مثبت (اما تؤام با خطا)خواهد بود. در این صورت ‏حفظ تعادل اقلیم توام با نوسان یا افت و خیز در آن خواهد بود (بسان انسانی که بر لبۀ یک پرتگاه برای حفظ ‏تعادل خود دستان خود را در امتداد یک مسیر دایره ای حرکت می دهد.) حال نقطۀ آغاز این حرکت دوار را ‏می توان هر نقطه ای تلقی کرد، زیرا تکرار پذیری این حرکت به سمت آینده و گذشته قابل تعمیم است.‏

منبع: خبرنامه انجمن ایرانی اقلیم شناسی



مطالب مرتبط








avatar

نویسنده: مهران فاطمی

مهران فاطمی دانشجوی دکترای آب و هواشناسی گرایش مخاطرات آب و هوایی دانشگاه یزد