عصر اهواز

همانگونه که مستحضرید ایران یک کشور باستانی  و داری فرهنگ و تمدن کهن چندین و چند هزارساله می باشد و مردمان سخت کوش این آب و خاک توانسته اند هزاران سال با تحمل مشقات و صد البته به کارگیری علم و دانش تجربی خود، زندگی اجتماعی خویش را سامان بخشیده و مدیریت نماینداز طرفی نیک می دانیم که یکی از چالشهای دائمی که در گذشته نیز نیاکان ما با آن دست و پنجه نرم می نموده اند موضوع مخاطرات طبیعی بویژه مخاطرات اقلیمی از قبیل سیل و توفان و یخبندان و … بوده است حال سوالات زیادی در اینجا مطرح می گردد که چکیده  آن را می توان در چند مورد کلی بیان نمود:

۱- حقیقتا شیوه مواجهه و مدیریت ریسک و بحران پیشینیان ما به چه صورتی بوده است؟

۲- نحوه پیش بینی و پیش یابی آنان در خصوص مخاطرات اقلیمی چگونه بوده است؟

اگر بگوییم که پیشینیان فاقد هر گونه برنامه و راهبرد در خصوص مدیریت اینگونه چالشها بوده است سخن به صواب نرانده ایم چرا که عدم داشتن راهبرد نمی تواند تمدنی به چنین عظمت و قدمتی را ایجاد نماید و اگر بگوییم که دارای برنامه بوده اند سوال اینجاست آیا این دانش بومی و تجربی پیشینیان ما در جایی ثبت و ضبط گردیده است یا نه؟

واقعا گذشتگان ما چگونه ترسالی و خشکسالی را پیش بینی می نموده اند؟

چگونه وقوع بارش و سیل را پیش بینی نموده و مدیریت می نموده اند؟

و….

لذا پیشنهاد حقیر این است که در هر استان حداقل یک مورد پایان نامه فوق لیسانس به موضوع” تدوین دانش بومی پیش بینی هوا و تحلیل همدید آنها” ویا ” تدوین دانش بومی مدیریت بحران و ریسک مخاطرات اقلیمی”اختصاص یابد البته زمانی که موضوع را خدمت استاد مسعودیان مطرح نموده و در خصوص ضرورت پرداختن به آن کسب تکلیف نمودم فرمودند موضوع بسیار مهم و ضروری می باشد.

ضرورت پرداختن به این موضوع زمانی مضاعف می گردد که بدانیم نسل قدیمی که این دانش بومی را در سینه خود دارد حداکثر در یک دهه آینده به پایان راه خود خواهد رسید و به دلیل غلبه افراطی مدرنیته و تکنولوژی بر سنت، این دانش نیز به نسل جدید منتقل نخواهد شد و از بین خواهد رفت، پس بیایید از همین الان اقدام نماییم که به قول شاعر اگر دیر بجنبیم” ناگهان زود دیر می شود”

متشکرم