عصر اهواز

کوپرنیکوس نام پروژه دوم رصد نقطه به نقطه است که توسط اتحادیه اروپا شامل مواردی در این پروژه از طیفی از ماهواره‌ها استفاده می‌شود. بعضی از آنها پیش از این به فضا فرستاده شده اند، و بعضی دیگر در دست ساخت هستند، این طرح به درک بهتر چگونگی تغییر آب و هوای کره زمین کمک گرانبهایی می‌کند، این طرح برای زیر نظر گرفتن و پاسخگویی به بلایای طبیعی، نظیر زمین‌لرزه، سیلاب، آتش‌سوزی و غیره، اهمیت دارد، اتحادیه اروپا از داده‌های کوپرنیکوس برای کمک به طراحی اجرای سیاست‌ها، نظیر تعیین سهمیه‌های صید ماهی، استفاده خواهد کرد.

ماهواره‌های هواشناسی چندین دهه است که بطور دایمی زمین را تحت نظر دارند، اما بکارگیری ماهواره‌هایی با اهداف کلی زیست‌محیطی بیشتر در موارد خاص بوده است. البته در این باره استثنائاتی هم وجود داشته است. مجموعه ماهواره‌های آمریکن لندست حجم بی‌سابقه‌ای از داده‌های مربوط به سطح زمین را گرد آورده که اطلاعات ۴۲ سال اخیر در آن وجود دارد. اما حتی این پروژه قابل توجه هم هر بار که به جایگزینی ماهواره‌ها نیاز بوده، مجبور شده با چنگ و دندان با کنگره آمریکا بجنگد.

در نتیجه، پروژه کوپرنیکوس گامی عمده است، چرا که اتحادیه اروپا اساسا تعهدی نامحدود را نسبت به ماهواره‌های سنتینل متقبل شده است. پنج مأموریت بعدی برای فرستادن ماهواره‌ها به فضا از حالا تا سال ۲۰۱۹ بر نظارت بر اقیانوس‌ها، تغییرات پوسته زمین و ترکیب جو متمرکز خواهند بود.

سنتینل-۱: مزیت این رادار در قابلیت تصویربرداری آن در هرگونه شرایط جوی و از پشت ابرهاست 

این فقط به شناسایی مناطق سیل‌زده از طریق مشاهده تصاویر محدود نمی‌شود، بلکه می‌توان با استفاده از این تصاویر مدل‌هایی هوشمند تعبیه کرد و به‌کمک آنها محل وقوع سیلاب‌های بعدی را پیش‌بینی کرد.

دکتر استیون بریگز، عضو هیأت نظارت‌کننده بر زمین آژانس فضایی اروپا، می‌گوید: ماهواره سنتینل-۲ ما چیزی مثل یک “ابر-لندست” است. این ماهواره کانال‌های بیشتر و رزولوشن بهتری خواهد داشت، و برد تحت پوشش آن بجای ۱۸۰ کیلومتر، ۲۸۰ کیلومتر خواهد بود. ما بطور همزمان دو فروند از این ماهواره‌ها را در حال پرواز خواهیم داشت. تازه این تنها سنتینل-۲ است. هریک از سنتینل‌ها از نمونه‌های قبلی پیشرفته‌تر خواهند بود. آنها این عرصه را کلا تغییر خواهند داد؛ عرصه مشاهده کره زمین دیگر هیچگاه مثل گذشته نخواهد شد.