فراخوان های فرمایشی و دردانه های اقلیمی
یکی از پدیده های اقلیمی نه چندان جدید که در سال های اخیر به وفور شاهد آن هستیم شکل گیری پدیده ای به نام دردانه های اقلیمی است. این پدیده حاصل حمایت یک استاد و زیر بال و پر گرفتن یک دانشجو به دلایل گاهاً شخصی و گاهاً نامشخص است چرا که در بسیاری از موارد پدیده مذکور نه استعداد دارد و نه توانایی شکوفا شدن.
شکل گیری این پدیده پس از ورود به دانشگاه و گروه مربوطه است بدین صورت که به محض ورود به دلایلی همچون علاقه، کار چاق کنی، چرب زبانی، کار عقب مانده را انجام دادن، ظاهر و… مورد توجه شخص استاد قرار گرفته و به سرعت تمام مدارج ترقی از کارشناسی تا پسادکتری را می پیماید و گاهاً بدون آزمون و به عنوان استعداد واقعاً درخشان و … مقاطع مذکور را یکی پس از دیگری فتح می کند. این پدیده در شکل های مختلف و در مقاطع تحصیلات تکمیلی نمود بیشتری دارد و گاهاً فردی که با رایزنی و حمایت استاد به این مرحله رسیده است هنوز تفاوت هوا و اقلیم و یا مقاله و تفاله را نمی داند و فقط مدعی است دارد. البته در شکل دیگری از این پدیده استاد مربوطه تمام هم و غمش دانشجوی مربوطه می شود و در تضاد با عدالت آموزشی دانش و وقت خود را فقط خرج پدیده مذکور می کند و الباقی باید تلاش کنند یاد بگیرند. این پدیده ها باحمایت استاد مربوطه در دوران به اصطلاح تحصیل خود به عنوان کارشناس نشریه، دستیار آموزشی، رابط بین استاد و سایر دانشجویان، تدارک چی کنفرانس ها، برنامه های تلویزیونی و همکار طرح و … فعالیت می کنند. با اتمام تحصیلات دکتری دردانه مذکور به سرعت در ترم بعد به عنوان پژوهشگر پسادکتری و با داشتن دو تا سه مقاله مجدد وارد گود می گردند تا اتلاف انرژی صورت نگیرد و وزنه گروه نیافتد. البته این پایان کار دردانه های اقلیمی نیست و پس از یک دهه تلاش حیف است این نیرو از بین برود و در یک حرکت ناگهانی گروه فراخوان جذب نیرو می دهد و در یک فراخوان عمومی اعلام نیاز و سپس از همه و یا عده ای که موی دماغ نشوند دعوت به مصاحبه می کنند. در این مرحله فارغ التحصیلان از همه جا رانده و ناامید شده اقلیم روزنه امید و انرژی مضاعف پیدا می کنند و وارد فراخوان مذکور و تله ی گروه مربوطه می گردند و در یک ماراتن نفس گیر و یک رقابت نابرابر و از پیش تعیین شده به دردانه های اقلیمی می بازند و با گذاشتن خرج بر روی دست خود و ناامیدی بیشتر به شهرهای خود باز می گردند و در طرف دیگر دردانه های اقلیمی شکوفا و ماندگار می گردند.
و این چنین است که فراخوان فرمایشی می شود و با هر اعلام نیازی کاملا واضح است که پای یک دردانه اقلیمی و یا یک نفر دیگر (دوست، همشهری، سفارش شده) در میان است و برای جذب او فراخوان داده شده است و برای به رسمیت شناختن آن از عده ای دیگر نیز دعوت به مصاحبه می شود و در صورت کشیدن کار به وزن کشی، افراد رقیب با نا داوری، تخریب، سوالات من در آوردی و قلع و قمح از گردونه رقابت ها حذف خواهند شد.
حال با وجود دانستن تمام این ها، سال هاست برای اشخاصی همچون من با حدود یه دهه شرکت در این فراخوان ها (شخصاً از سال ۹۱ تا کنون و حداقل سالی یکبار مصاحبه) سوالات زیر باقیمانده است. هرچند پاسخ ها زیادی برای آن ها داریم ولی هنوز نمی توانیم باور کنیم و یا به خود بقبولانیم که چنین مواردی همچنان و بیش از پیش در جامعه اقلیمی ما در حال رخداد است.
- چرا و به چه قیمتی؟
- تکلیف بقیه پس چیست؟
- مگر می شود یک نفر (استاد) دنیا و آخرت خود را بخاطر یک نفر دیگر (دانشجو) بفروشد؟
- عدالت آموزشی پس چه می شود؟
- به دنیایی غیر از این دنیا فکر کرده اند؟
- این وسط چی نصیب فرد حمایت کننده شده است؟
لطفاً پاسخ ها و نظرات خود را ارسال بفرمایید.
با سپاس
سید اسعد حسینی
علیرضا کربلائی
نادیا بابائی
عباسعلی داداشی رودباری
چی شد برادر پس چرا کامنت های من رو بعد یه روز حذف کردی شما هم سانسورچی شدی نکنه قول هایی بهت دادن و یا با وعده و وعید و پول تطمیع شدی من یه پیش بینی کردم اگه اینطور نیست پس چرا حذف کردی. اناالحق
درود بر شما
بنده دیدگاه ها را حذف کردم، نام بردن از افراد بدون وجود سندمعتبری مشکلی حقوقی برای وب سایت ایجاد می کند، پیشنهاد می کنم شما در ابتدایی ترین حالت شجاعت این را داشته باشید که به اسم خودتان دیدگاه هایتان را ارسال بفرمایید و بعد جرات و اعتبار ما را با این دلایل واهی و بی اساس زیر سوال ببرید.
پاینده باشید
برادر گرامی آقای دکتر حسینی عزیز جواب سوالات شما بسیار روشن است . اساسا استادانی که همه ما چوب دردانه محوری شان را خورده ایم اعتقادی به ارزش هایی که در ذهن شما سوال شده ندارند. من به شخصه از استاد مطرح اقلیم شناسی شنیدم که دانشجوی دختر نگون بخت را شماتت می کرد که شما به دنبال علم هستی و می خواهی با تلاش خود بدان برسی!!! ساده لوح مثل فلانی باش…. گوش بر!!!. او موفق تر از توست!!! و واقعا هم الان چنین است خانم گوش بر فرد مطرحی شده و ما بدنبال علم !!!!وقتی پایه تفکر استادی این چنین باشد دیگر چه انتظاری هست که عدالت اجتماعی رعایت بشود !!!
ای کاش به جای اعتراض های نحیف که صدای ما را به هیچ کجا نخواهد رساند کمپینی قانونی تشکیل می شد و برای گرفتن حق مبارزه می کرد
یا سلام و احترام
مواردی رو که ما دیدیم و شنیدیم و سرمان آمده است رو تا حدودی داستان وار بیان کردیم بله متاسفانه فردا همون آدم سرکار خواهد رفت و این فرآیند ادامه پیدا خواهد. استیو جابز از این پدیده به عنوان ” انفجار ابله ها ” نام میبره وقتی چنین فردی سمت استادی و… پیدا می کند نباید انتظار بهبود اوضاع را داشته باشیم و در ادامه موجی از این آدم ها سوار بر جامعه خواهند شد. کمپین و گروه و اعتراض هایی هم صورت گرفت گوش شنوایی نیست و مثل غده سرطانی همه جا ریشه کردن و بخاطر اینکه اکثریت این کارهارو انجام میدهند به اعتراض ها هم پاسخ نمیدهند چون خودشون هم متهم میشن. در هر صورت قدرتی فراتر از چندتا کمپین و اعتراض لازم است چرا که باز در این بین عده ای برای تبدیل به دردانه شدن پشت بقیه را خالی خواهند کرد و از این اعتراض ها به نفع خود استفاده میکنند.
از توجه و احساس وظیفه شما سپاسگزارم
نویسنده: سید اسعد حسینی
دکتری اقلیم شناسی از دانشگاه محقق اردبیلی