عصر اهواز

بیماری لایم Lyme disease) نوعی عفونت اسپیروکتی است که چندسیستمی است. عامل آن بورلیا بورگدورفری به وسیله کنه ایگزودس منتقل می‌شود. آهو و موش در چرخه بیماری با اهمیت هستند. این بیماری از طریق نیش زدن عامل عفونت زا که بطور معمول ان را کنه می نامند به انسان منتقل منتقل میشود. علائم اولیه این بیماری بصورت تب، سردرد و خستگی ظاهر می شود، زیستگاه اصلی این بیماری مناطق مرطوب و سواحل و تالاب ها بیشتر گزارش شده است. این بیماری یک بیماری مشترک است که بوسیله کنه از مخازن طبیعی به انسان منتقل می‌شود. بیماری lyme قابل تشخیص بوده و بر اساس علائم ، یافته‌های بالینی و آزمایشات سرولوزی تشخیص داده می‌شود . مؤثرترین راه پیشگیری از بیماری مبارزه با کنه‌هاست که عامل اصلی انتقال بیماری به انسان هستند چنانچه در مراحل اولیه درمان صورت نگیرد ،بیمار علائم شدیدتری را نشان خواهد داد. این بیماری که بیشتر توسط دامپزشکی مناطق مختلف تحقیق میشود اما جزو بیماری مشترک بین حیوانات و انسان محسوب میشود و عامل سرایت ان با نیش زدن اتفاق می افتد. بیشترین مناطق این بیماری در آمریکای شمالی، اروپا و آفریقا مشاهده شده است. شکل زیر شیوع این بیمار از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۲ را نشان میدهد، نمودار زیر برمبنای گزارشهای EPA آژانس حفاظت زیست محیطی آیالات متحده ترسیم شده است. لازم به ذکر است که نکته اصلی در این زمینه روند افزایشی موارد این بیماری است که در سالهای اخیر سیر صعودی پیدا کرده است، نقش و پیامدهای تغییر اقلیم در افزایش این بیماری که به شدت به شرایط گرما و رطوبت وابسته است آشکار می باشد.

ایده آل ترین شرایط برای حیات این عامل بیماری مناطق مرطوب و معتدل است که مهمترین منطقه در جهان را مناطق شمال شرقی ایالات متحده امریکا معرفی نموده اند.

شرایط اقلیمی و Lyme disease
بارندگی و درجه حرارت و Lyme disease: نوسانات فصلی هوا و اقلیم اثر جدی بر روی جمعیت این کنه ها محسوب می شود. تغییر سال به سال درجه حرارت و بارش گسترش و شیوع Lyme disease را تحت تاثیر قرار میدهد. مطالعات متعدد نشان داده است که همبستگی قوی بین مقدار بارش و گسترش این بیماری وجود دارد. در طول سال های با بارش خیلی کم ممکن است تعداد زیادی از کنه ها را از میان بردارد، چون که سیکل حیاتی آنها به آب وابستگی شدید دارد. Subak (2003) مشخص نموده اند که در مناطق شمال شرقی ایالات متحده امریکا بین شرایط هوای خشک و کاهش جمعیت کنه های بیماری زا ارتباط وجود دارد. درجه حرارت همچنین نقش موثری در گسترش این بیماری نشان میدهد. Schauber et al. (2005) مشخص نموده اند که همبستگی مثبتی بین میانگین درجه حرارت تابستان و کاهش میزان بیماری Lyme در مناطق شمالی امریکا وجود دارد. اضافه بر ان (Subak (2003 پیشنهاد میکند که بین افزایش این بیماری و زمستان های گرم ارتباط قابل توجه ای وجود دارد.
گسترش جهانی این بیماری را براساس میزان گزارشی که بدست آمده در سال های اخیر را میتوان در شکل زیر مشاهده نمود.

طبق اعلام EPA(United States Environmental Protection Agency): آژانس حفاظت زیست محیطی ایالات متحده، بیشترین عامل گسترش و شیوع این عامل بیماری زا را پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم معرفی نموده است.
WWW.EPA.gov