درقسمتهایی از جهان تغییر اقلیم و رویدادهای حدی اقلیمی مانند، خشکسالی ها، سیلاب ها، سیکلون های حاره ای، امواج گرمایی، یخبندان ها و بادهای شدید یکی از بزرگترین فاکتورهای ریسک تولید و عدم قطعیت تاثیر گذار بر مدیریت و عملکرد سامانه های کشاورزی محسوب می شوند. این رویدادها بصورت مستقیم کمیت و کیفیت تولید محصولات کشاورزی را تحت تاثیر قرار می دهند، و در خیلی از موارد در جهت مخالف تاثیر می گذارند. اگر چه هواشناسی کشاورزی به طور ویژه ریسکهای تولید را مورد بحث قرار می دهد و تصمیم هایی در حد امکان برای تولید ارزیابی می نماید، برای حل مسائل سیستم های زراعی در سطح محلی دیگر فاکتورهای ریسک نیز در ارزیابی بایستی مورد محاسبه قرار گیرد. مدیریت نامناسب اگرواکوسیستم ها یا زیست بوم های کشاورزی که ترکیب شده با رویدادهای اقلیمی، مانند خشکسالی های مکرر از غرب آفریقا تا شمال سودان هستند، این تمایل در آنها وجود دارد که بطور فزاینده موجب خشکی مناطق آسیب پذیر و مستعد تخریب سریع و همچنین جنگل زدایی شوند.
در این رهگذر لازم است که جوامع در حال رشد دنیا، با ریسک یا خطر هواشناسی کشاورزی و عدم قطعیت ها بعنوان یک معضل مهم کنار بیایند و همچنین چالش و نیز فرصت های پیش رو آن طوری که که در ابتدا توسط ام جرود M Jarraud ، دبیر کل سازمان هواشناسی جهانی W.M.O شرح داده شده است را مورد بررسی قرار دهند. از این رو کمیسیون هواشناسی کشاورزی (CAgM) در سازمان هواشناسی جهانی، کارگاه روی مدیریت ریسک هواشناسی کشاورزی بصورت یک سازمان بین المللی پیشنهاد داده شده است. بطور عملی کارگاههایی توسط هواشناسی کشاورزی هندوستان در این کشور برگزار شده است که عمده ترین اهداف این کارگاهها به شرح زیر بوده است:
۱) بحث بر روی چالش های عمده براساس بکار گیری استراتژیهایی بر مبنای ریسک هواشناسی کشاورزی مانند کاهش آسیب پذیری زیست بوم های کشاورزی مختلف، در ارتباط با عدم قطعیت و ریسک های هوا و اقلیم براساس پیشرفت های تکنولوژیکی به ویژه در کشورهای درحال توسعه.
۲) آموزش کشاورزان در سطح متوسط و پیشرفته.
۳) ارزیابی استراتژیهایی با در نظر گرفتن عدم قطعیت و ریسک برای توسعه پایدار کشاورزی.
۴) بکار گیری ارزیابی ها و استراتژیهایی مرتبط با پیشرفت های نوین در هواشناسی کشاورزی و ارتباط بیشتر بین هوا اقلیم در تولید پایدار کشاورزی.
منبع : برگرفته از سخنرانی دبیرکل سازمان هواشناسی جهانی در سال ۲۰۰۷٫