اطلاع از وضعیت پایداری و ناپایداری هوا از موضوعات مهم و اساسی مطالعات ترمودینامیک جو به حساب می آید. این امر با استفاده از روش های متعددی قابل دستیابی است. یکی از این روش ها استفاده از نمودارهای بی درو ترمودینامیکی و محاسبه شاخص های ناپایداری است. کمیت هایی که کاوشگر (رادیوسوند) روزانه اندازه گیری میکند، عبارتند از فشار، دما و نم نسبی که اخیراً به جای نم نسبی، دمای نقطه شبنم اندازه گیری می شود. با استفاده از این اطلاعات، اقدام به استخراج شاخص های فیزیکی جو از قبیل تراز تراکم هوای بالارونده ( Lifting Condensation Level )، تراز انتقال آزاد(Level of Free Convection ) ، تراز تراکم جابجایی عمودی حرارتی(Convection Condensation Level ) و آب قابل بارش(Perceptible water ) می شود و سپس مهمترین شاخص های ناپایداری از قبیل انرژی پتانسیل در دسترسی همرفت(Convective Available Potential Energy ) ، شاخص شوالتر (Showalter index) و شاخص K و … محاسبه خواهند شد. مطالعه ی این شاخص های ناپایداری می توانند بیانگر این موضوع باشند که آیا بارش رخ داده در دوره زمانی مورد نظر، انرژی پتانسیل همرفت محلی را دارا بوده یا ناشی از ناپایداری در سیستم های بزرگ مقیاس بوده است.
با مراجعه به لینک زیر [1] می توانید ۱۵ شاخص از شاخص های وقوع تندر که تظاهری از ناپایداری جو هستند، را محاسبه نمایید.