چوب ماده جامدی است که ساختمانی اسفنجی دارد. چنین ساختمانی موجب به وجود آمدن پتانسیل تبادل آب و رطوبت با محیط اطراف میگردد. البته این مسئله فقط به لحاظ اسفنجی بودن آن به وجود نمیآید بلکه نوع ترکیبات شیمیایی چوب نیز نقش مهمی در داشتن خاصیت آبدوستی آن بازی میکنند.
چوب ماده جامدی است که ساختمانی اسفنجی دارد. چنین ساختمانی موجب به وجود آمدن پتانسیل تبادل آب و رطوبت با محیط اطراف میگردد. البته این مسئله فقط به لحاظ اسفنجی بودن آن به وجود نمیآید بلکه نوع ترکیبات شیمیایی چوب نیز نقش مهمی در داشتن خاصیت آبدوستی آن بازی میکنند. علاوه بر این، حضور ترکیبات آبدوست در چوب به خاصیت مذکور شدت زیادی میبخشد. در اثر تبادل رطوبت با محیط، چوب قادر است آب و رطوبت را در محیط جذب یا دفع کند و باعث واکشیدگی و همکشیدگی گردد و این ویژگیها در انتخاب گونههای چوبی مختلف برای مصارف مختلف حائز اهمیت میباشد. اگر چوب در محیطی به مدت کافی قرار گیرد در اثر تبادل رطوبت با هوای محیط، درصد رطوبت در آن به حالت تعادل در میآید، به این مفهوم که تبادل رطوبت آن با هوای محیط به حداقل میرسد که به این حالت درصد رطوبت تعادل چوب گفته میشود. مقدار این ویژگی علاوه بر خصوصیات ساختاری و فیزیکی چوب، تابع دو عامل مهم آب و هوایی درصد رطوبت نسبی و دما میباشد. در فایل پیوست جزئیات بیشتری از این پارامتر ارائه شده است.
EMC [1]