کاربرد رادار در مطالعات هیدرومتئورولوژی
رادار در مطالعات هواشناسی بالاخص بارندگی دارای اهمیت خاصی است. استفاده از این سامانه ها دقت بررسی و مطالعه بارشها را به طور زیادی ارتقاء داده است.
برای اولین بار واتسون و وات (۱۹۳۶) برای مقاصد نظامی در جنگ جهانی دوم رادار را طراحی نمودند. در این جنگ بود که کاربران رادارهای نظامی پی بردند پدیده های هواشناسی بر روی آشکارسازی اهداف نظامی مشکل ایجاد میکنند. این امر موجب تحقیقات بیشتر توسط هواشناسان در زمینه رادار برای کاربردی نمودن آن در هواشناسی گردید. به دنبال این واقعه، اولین دید بانی بارندگی بوسیله رادار در سال ۱۹۴۱ در انگلستان انجام شد. در سال ۱۹۴۹ ایالات متحده رادارهایی را برای بررسی تندراستورم یا طوفان طراحی نمود. به تدریج طراحی، نصب و استفاده از رادار در سایر کشورها نظیر کانادا، ژاپن، چین، هند آغاز گردید. در نیمه دهه ۱۹۶۰ یک پیشرفت عمده حاصل شد و توانستند از دیدبانی باران به اندازه‌گیری باران برسند. رادار عمدتاً در بررسی بارش مورد استفاده قرار میگیرد. بر این اساس کاربردهای رادار را میتوان در موارد زیر خلاصه نمود: تشخیص توزیع مکانی بارش، تعیین بارندگی، تعیین مقدار تجمعی بارندگی، ردیابی سیستمهای جوی، شناسایی طوفانها و پیش بینی کمّی بارندگی. در این نوشته که توسط آقای دکتر بذرافشان عضو هیات علمی دانشگاه تهران تهیه شده است مباحثی پیرامون تاریخچه و کاربرد رادار در مطالعات هیدرومتئورولوژی، اصولی رادار، طبقه بندی رادارها، برآورد بارندگی با تصاویر راداری، منابع خطای رادار و در نهایت روشهای تعدیل منطقه ای تصاویر راداری ارائه شده است.
سید اسعد حسینی
علیرضا کربلائی
نادیا بابائی
عباسعلی داداشی رودباری
نویسنده: جلیل هلالی