عصر اهواز

فرصت بازسازی جهان
آیا مسئله تغییر اقلیم و تلاش برای مهار و سازگاری با آن فقط موضوعی در حوزه اقتصاد و فناوری است؟ نه، خیلی بیشتر. دلایل بسیاری ارائه شده که نشان می دهد گرمایش جهانی می تواند فرصتی جامع، فراگیر و یگانه برای بازسازی جهان و مدنیت بشر باشد. برخی از این دلایل به شرحی است که در پی می آید:
کاهش فقر

یک مثال ساده در این باره موج مهاجران اقلیمی است که به اروپا هجوم آورده اند. غالبا هم قربانی خشکسالی و طبیعت ویران و از بین رفتن منابع آب. ایجاد ناامنی برای غرب فقط یکی از مشکلات فقیران اقلیمی است. مشکل دیگر این است که فقیران قاعدتا استطاعت مشارکت در طرح های مهار گرمایش جهانی را ندارند. رابطه فقرزدایی و مهار تغییر اقلیم آنقدر خطی و مستقیم است که اقلیم شناسی همچون لومبورگ می گوید: “هزینه توقف نشر کربن بسیار زیاد است و بهتر است این پول صرف فقرزدایی و توسعه سریع جهان شود چون اگر شما فقیر باشید دیگر اهمیت نمی دهید که چطور جهانی را تحویل آیندگان دهید”. اگر جهان می خواهد واقعا تغییر اقلیم را کنترل کند، همچنین واقعا باید بخواهد که نابرابری جهانی کاهش یابد.

اتحاد جهانی

این فرصتی است که فارغ از اختلافات سیاسی و تاریخی دولت‌ها همدیگر را سرنشینان یک کشتی آسیب دیده ببینند که غرق آن دیگر مسئله ای فقط برای مسافران کابین های درجه ۲ و ۳ نیست و سرنوشت مشترک همه است. کمتر مسئله ای می تواند اینقدر جدی و موثر به مردمان جهان احساس برخورداری از یک سرنوشت مشترک داده و آنها را ترغیب به احساس مسئولیت جهانی کند. تغییر اقلیم کاسموپلیتن ترین مسئله جهان است.

نظام‌های اخلاقی‌تر

پیش از این گفته شد که بخش زیادی از الگوی جامع مهار گرمایش جهانی اساسا جنبه معنوی و اخلاقی دارد. کشاورز فقیر برزیلی نباید درختان آمازون را قطع کند چون باعث مشکلات اقلیمی در آن سوی اقیانوس می شود و بر عکس مالیات دهنده آمریکایی باید به سوخت گرانتر تن بدهد تا جزایر دوردستی در آسیا دیرتر گرفتار بلای ذوب یخ های قطبی و بالا آمدن سطح آب اقیانوس ها شوند. نه دهقان برزیلی و نه شهرنشین آمریکایی را فقط با سازوکارهای اقتصادی و مالیاتی نمی توان وادار به مشارکت در برنامه های مهار تغییر اقلیم کرد. عالمی دیگر بباید ساخت و از نو عالمی. اخلاق و معنویت هم باید کمک کند. شاید بحران تغییر اقلیم انسان را وارد دوران تازه ای از معنویت گرایی کند.

برنامه ریزی بلندمدت

کنترل تغییر اقلیم جهان لزوما به نظام های سیاسی تکنوکرات و همچنین بهره مند از بالاترین مسئولیت اخلاقی احتیاج دارد که توان و اراده برنامه ریزی برای ۵۰ سال آینده را داشته باشند. برای مهار تغییر اقلیم شما برای آنچه که ۵۰ سال بعد و حتی دیرتر رخ می دهد برنامه ریزی می کنید و هزینه می پردازید.

منبع: BBC فارسی